حرم و تجدید بنای احمد الناصر لدين الله عباسی
الناصر لدين الله به گواهی تاریخ زمامداری نیرومند و توانا بوده و دوران زمامداری نسبتا طولانی و ۴۷ ساله او، دوران رفاه و آسایش و پیشرفت های نظامی شمرده شده است. او ارتش قدرتمندی تشکیل داد و مورد تکریم و احترام بود و سلاطين همسایه وی از اقتدارش، حساب می بردند. خلاصه اینکه در آن روزگار، صلح و آرامش برقرار بود و همگان در امنیت و آسایش به سر می بردند.(1)
الناصر لدين الله، علاوه بر عظمت و بزرگی و خوی و خصلت های برجسته ای که داشت، دوستدار اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و بر خلاف نیاکان و پیشینیان خود، شیعه آنان بود.
علی بن انجب در این خصوص آورده است: چنان بود که الناصر لدين الله پسر مستضیئی ، اظهار تشیع می کرد و برعکس نیاکانش تمایل به مذهب شیعه امامیه داشت و حرم امام موسی کاظم (ع) را برای هر کس که بدان پناهنده می شد، محل امن و امان قرار داده بود. لذا مردم به منظور دست یافتن به خواسته های خود، حل مشکلات خویش و عذر تقصير خطاهایی که از ایشان سر می زد، به آنجا پناه می بردند. الناصر نیز خواسته های آنان را تأمین می کرد؛ مشکلاتشان را برطرف می ساخت و از جرم و گناهشان ، چشم پوشی می نموده.(2)
کربلا و تمام عتبات مقدسه در دوران الناصر، سرسبز و خرم بود و زائران از اطراف و اکناف به زیارت آن، تشویق و ترغیب شدند. او در دوران که زمامداری نسبتا طولانی خود، برای پیشرفت حائر همت کرد و با اینکه ساختمان این سهلان وزیر در اوایل قرن پنجم ه بر قبر مطهر امام حسین ع نیازی به بازسازی و تجدید بنا نداشت، ولی الناصر با انگیزه ارادت و اخلاص در صدد برآمد تا بر شکوه و جلال آن بیفزاید. لذا به وزیر توانمند خود «مؤید الدین محمد مقدادی قمی» دستور داد تا نسبت به اصلاح امور حائر و تعمیر و مرمت آن، متناسب با مقام و موقعیت و شأن و جایگاهی که برازنده آن است، اقدام نماید. وزیر نیز در سال( ۶۲۰ه) و در اواخر زندگی الناصر به بازسازی قبر مطهر امام حسین (ع) پرداخت و آن جایگاه رفیع و مقام بلند را به بهترین وجه، بازسازی نمود و دیوارهای حرم را از داخل با چوب براق و مقاوم ساج، آراست و با حریر راه راه و پرنیان، تزیین کرد. او همچنین به انجام چنین اقداماتی در دیگر اعتاب مقدسه و از جمله سامرا، مبادرت نمود و فرمان داد «سرداب غیبت» در آنجا ساخته شده و در داخل سرداب، پنجره های چوبی از جنس آبنوس درجه یک یا از جنس ساج قرار داد.(3)
منابع داخل متن
1: تاريخ العرب، ص ۳۲۸
2: مختصر اخبار الخلفاء ، علی بن انجب، ص ۱۱۱
3: الکنی و الالقاب، شیخ عباس قمی ، ج ۳، ص ۱۹۶
منبع: کتاب سیر تاریخی بارگاه امام حسین(ع)
نویسنده:خانم مینو قهرمان
